1. کربن جزء اصلی ابزار ماشین استبازیگرانبشر این تنها پایه اصلی تمایز فولاد یا آهن نیست. میزان کربن بیشتر از 1.7 ٪ آهن است و کمتر از 1.7 ٪ فولاد نامیده می شود. علاوه بر این ، در فرآیند ریخته گری ، کربن بر خصوصیات مکانیکی ریخته گری تأثیر می گذارد. در ریخته گری ، کربن مناسب باعث ایجاد گرافیت می شود و تمایل به چدن سفید را کاهش می دهد ، یعنی سیمانیت ، مروارید و فسفر سه قلو را کاهش می دهد ، فریت را افزایش می دهد و از این طریق سختی و بهبود عملکرد پردازش را کاهش می دهد. کربن باعث بهبود میزان جذب منیزیم می شود. برای دستیابی به اثر مورد انتظار ، کروی را بهبود می بخشد. کربن می تواند سیالیت را بهبود بخشد و در حین جامد ، گسترش حجم را افزایش دهد. کربن جذب لرزش ، کاهش اصطکاک و هدایت حرارتی را بهبود می بخشد. با این حال ، میزان کربن بیش از حد زیاد باعث شناور گرافیت می شود و خصوصیات مکانیکی را خراب می کند ، و میزان کربن خیلی کم مستعد ابتلا به نقص و کوچک شدن است. بنابراین ، برای بازیگران با نیازهای مختلف با کیفیت ، انتخاب معقول محتوای کربن به طور کلی راهی برای بهبود کیفیت ریخته گری ها است. به عنوان مثال ، میزان کربن آهن خاکستری اکثراً 2.6 ٪ -3.6 ٪ است و آهن انعطاف پذیر 3.5 ٪ -3.9 ٪ است. کربن هیچ تاثیری آشکار بر خواص مکانیکی آهن انعطاف پذیر منگنز متوسط ندارد. به طور کلی ، هنگامی که میزان کربن از 3.9 ٪ بیشتر باشد ، شناور گرافیت به راحتی رخ می دهد ، که این امر بر کیفیت چدن تأثیر می گذارد. هنگامی که میزان کربن از 3.0 ٪ پایین تر است ، برای گرافیک سازی مساعد نیست. بنابراین ، به طور کلی مناسب است که محتوای کربن را در 3.0 ٪ -3.8 ٪ کنترل کنیم.
دوم ، سیلیکون یک عنصر مفید در ریخته گری های بزرگ است. مانند کربن ، می تواند گرافیک را ترویج کند. تأثیر سیلیکون اضافه شده به شکل تلقیح آشکارتر است. برای ریخته گری های توپ به عنوان ریخته شده ، افزایش محتوای سیلیکون اثر دوگانه دارد. از یک طرف ، سیمانیت ، مروارید ، و فسفر سه قلو را کاهش می دهد ، فریت را افزایش می دهد و از این طریق استحکام و سختی را کاهش می دهد و انعطاف پذیری ریخته گری ها را کاهش می دهد. از طرف دیگر ، محلول جامد سیلیکون فریت را تقویت می کند ، نقطه عملکرد و سختی را افزایش می دهد. سیلیکون باعث افزایش سیالیت ریخته گری می شود و گسترش حجم را در حین جامد کردن افزایش می دهد. سیلیکون می تواند مقاومت در برابر گرما و مقاومت در برابر خوردگی را بهبود بخشد. افزایش میزان سیلیکون ، به ویژه میزان سیلیکون تلقیح شده ، می تواند تعداد کاربیدها را به میزان قابل توجهی کنترل کند. بنابراین ، سیلیکون یک عنصر قدرتمند است که تمایل چدن سفید را در آهن انعطاف پذیر منگنز متوسط مهار می کند. سیلیکون در یک محدوده خاص منجر به بهبود استحکام و چقرمگی می شود ، اما مقاومت سایش را کاهش می دهد. بنابراین باید مبلغ مناسبی مصرف شود. به طور کلی ، محتوای سیلیکون ریخته گری های خاکستری 1.2 ٪ -3.0 ٪ و میزان سیلیکون ریخته گری های انعطاف پذیر 2.0 ٪ -3.0 ٪ است.
3 منگنز یکی از عناصر مهم بازیگران است. مقدار مناسبی از منگنز به تولید ساختار بافت ، افزایش استحکام ، استحکام و مقاومت در برابر سایش کمک می کند. منگنز ، مانند گوگرد ، یک ترکیب پایدار و عنصری است که مانع گرافیت می شود. منگنز هنگام همزیستی با گوگرد ، میل بیشتری به گوگرد دارد و در ترکیباتی مانند MNS ترکیب می شود. در دمای مناسب ، نه تنها مانع گرافیت نمی شود ، بلکه گوگرد را نیز خنثی می کند و در سولفوریزاسیون نقش دارد. هنگامی که منگنز به مقدار مشخصی می رسد ، می تواند باعث شود که ریخته گری مزایای مقاومت بالا ، سختی زیاد ، چگالی بالا و مقاومت در برابر سایش را داشته باشد. در این زمان ، میزان سیلیکون نیز بر این اساس افزایش می یابد. منگنز به راحتی در مرز گروه eutectic تفکیک می شود و تولید کاربیدها در حالت بازیگران آسان است. افزایش میزان منگنز باعث بدتر شدن خواص مکانیکی می شود. بنابراین ، محتوای منگنز به طور کلی باید کم باشد. با این حال ، منگنز می تواند آستنیت را تثبیت کرده و شکل گیری ماتریس آستنیت را ترویج کند ، که می تواند با مقاومت در برابر سایش خوب آهن انعطاف پذیر مغناطیسی شود. منگنز در آستنیت حل می شود و یک محلول جامد جایگزین با آهن تشکیل می دهد. علاوه بر این ، از آنجا که منگنز نسبت به آهن میل به کربن قوی تری دارد ، کربن را برای انتشار و رسوب از محلول جامد سازماندهی می کند ، که در تثبیت و گسترش منطقه آستنیت نقش دارد.
4. فسفر یک عنصر مضر است و به عنوان ناخالصی رفتار می شود. فسفر اغلب بر خصوصیات مکانیکی ریخته گری ها تأثیر می گذارد ، به خصوص باعث کاهش مقاومت و چگالی می شود و علت اصلی ترک خوردگی ریخته گری ها است. از آنجا که فسفر در بازیگران حلالیت بسیار کمی دارد. اگر P <0.05 ٪ ، در آهن حل شود و هیچ اثر جانبی آشکاری بر خواص مکانیکی ریخته گری های انعطاف پذیر ندارد. فسفر عنصری است که به راحتی در چدن تفکیک می شود. هنگامی که محتوای فسفر در ریخته گری به 0.05 ٪ برسد ، ممکن است فسفر eutectic شکل بگیرد. برای اکثر ریخته گری ها ، فسفر eutectic باعث افزایش شرارت ریخته گری می شود و خصوصیات مکانیکی را به طور جدی بدتر می کند. به عنوان مثال: در آهن انعطاف پذیر ، محتوای فسفر از 0.04 ٪ -0.05 ٪ به 0.2 ٪ افزایش می یابد ، مقاومت کششی از 800MPA-850MPA به 650MPA-700MPA کاهش می یابد و طول کشش از 3.5 ٪ -4 ٪ به 1.5 ٪ -2.0 ٪ کاهش می یابد. بنابراین ، محتوای فسفر باید به کمتر از 0.04 ٪ محدود شود. با این حال ، فسفر می تواند سختی را افزایش داده و مقاومت سایش را بهبود بخشد. در برخی از آهنین ریخته گری مقاوم در برابر سایش ، فسفر برای استفاده از مقاومت سایش فسفر eutectic اضافه می شود.
پنج گوگرد همچنین یک ناخالصی و یک عنصر مضر است. در ریخته گری ، گوگرد با سایر عناصر مانند منگنز و منیزیم ، کاربیدهای پایدار تولید می کند ، مانع از گرافیت می شود ، عناصر کروی را در آهن مذاب مصرف می کند و باقیمانده هایی مانند MG و MN را تشکیل می دهد. با توجه به مصرف گوگرد ، محتوای عنصر کروی موثر موثر بسیار کم است ، که باعث کاهش کروی و ایجاد نقص مانند اجزاء سرباره و منافذ زیر جلدی می شود. گوگرد سرعت کروی را کاهش می دهد ، کاهش کروی را تسریع می کند و اجزاء سرباره را تشکیل می دهد ، که باعث می شود خواص مکانیکی کاهش یا ناپایدار شود. عنصر گوگرد باید برداشته شود و محتوا باید کم باشد. در آهن خاکستری معمولی ، محتوای گوگرد به طور کلی 0.02 ٪ -0.15 ٪ و در آهن انعطاف پذیر ، 0.02 ٪ S ، گاهی اوقات بسته به وضعیت است. مشاهده می شود که چدن در واقع یک فرآیند شیمیایی بسیار پیچیده است که بر اساس عناصری مانند کربن ، سیلیکون ، منگنز ، گوگرد و فسفر است. در میان آنها ، کربن و سیلیکون مؤلفه های اصلی هستند و میزان منگنز به طور کلی کم است و تأثیر کمی دارد. گوگرد و فسفر اغلب به عنوان ناخالصی در نظر گرفته می شوند ، بنابراین اغلب محدود می شوند. هر یک از این عناصر تأثیر و تأثیر خاصی بر کیفیت ، تبلور جامد سازی ، سازماندهی و عملکرد چدن دارند. این امر به کاستور نیاز دارد تا در طی فرآیند ریخته گری ، پنج عنصر را با پنج عنصر مطابقت دهد ، که راهی برای بهبود کیفیت متراکم استبازیگران.
Teams